کد مطلب:94474 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
[صفحه 173] در جنگ صفین پس از انعقاد عهدنامه، خوارج از علی (ع) كناره گیری كردند و بر سر هر كوچه و بازار شعار سر دادند كه: - فرمانی نیست جز فرمان خدا. و تو ای علی آگاه باش كه حكم و فرمان، تنها خاص خداست نه خاص تو چندی این هایهو ادامه داشت تا اینكه از طرف آنان این خبر به علی (ع) رسید كه: بنا به خواست خدا، معاویه باید پیرو ما باشد و از ما متابعت كند. اینك چون ما به خطای خویش در كار پیمان، پی برده ایم تو نیز به اشتباه خود اعتراف و توبه كن علی (ع) نژند و دلتنگ از این سخن، خرقه پشمینه خویش را بر خود پیچید و بالای منبر رفت و چنین فرمود: شما ای خوارج از من می خواهید توبه كنم تا اطاعتم كنید؟! توفانی از شن و خار و خاشاك از هر سو شما را مهار كند و حتی پیرایشگر نخلی، و یا پیام آور خبری، و یا گوینده سخنی، از شما بر جای نماند! دریغا از این افكار! می خواهید پس از ایمان به خدای یگانه و همراهی و مجاهدت با رسول فرزانه، به كلی از اینها دست شویم، و راه كفران و عصیان جویم؟! آیا اگر چنین كنم نمی پندارید كه از گمراهانم، و از فروغ هدایت و رستگاری بی بهره ام؟ اما شما ای غافلان از خدا بی خبر، پای از این راههای مغیلانزا برگیرید و قدم بطریق عزت و راه هدایت نهید. آگاه باشید كه بزودی، پس از من، به بلای خفت و خواری بسیار مبتلا شوید و از دم تیغ بی دریغ دشمن بگذرید! ستمگران گنه پیشه، ثروت و دارائیتان را به ظلم و جور از شما بستانند! و از آن خود كنند. و این ناپسندیده آئین- پس از من- سنتی گردد كه دیگران آنرا هدف و آرمان خود قرار دهند
صفحه 173.